Peru wil eldorado voor vogelaars worden

Peruaanse ornithologen hebben in het noorden van het land een route uitgestippeld waarvan vogelaars duimen en vingers kunnen aflikken. Langs de route kan je 15 procent van alle vogelsoorten op aarde zien, zegt José Álvarez, een medewerker van het Onderzoeksinstituut van het Peruaanse Amazonegebied en de ontdekker van drie nieuwe vogelsoorten in Peru. Op 15 dagen kan je hier meer vogels bekijken dan waar ook ter wereld.

De reis begint in Lambayeque aan de noordkust van Peru, voert door de Andesprovincie Cajamarca om van daar via San Martín - het territorium van de Peruaanse zonnekolibri - diep door te stoten in het Amazonewoud. De route doet een aantal belangrijke natuurreservaten aan; het eindpunt vormt het immense Pacaya Samiría, een natuurgebied tussen de Ucayali en de Marañón, twee bergrivieren die de Amazone voeden.

Rob Williams, een collega van Álvarez, adviseerde de Peruaanse regering bij de afbakening van de reisroute, die meer ecotoeristen naar het land moet lokken. Peru heeft alles wat natuurliefhebbers kan bekoren: van halfwoestijnen over wilde berglandschappen tot verschillende soorten regenwoud. Maar volgens Williams vormt de vogelrijkdom het belangrijkste natuurkapitaal van Peru.

Samen met Colombia is Peru het vogelrijkste land op aarde: er zijn ongeveer 1.800 vogelsoorten te zien. Ter vergelijking: vogelliefhebbers die alleen in België en Nederland rondtrekken, krijgen in hun hele leven hoogstens een vierhonderdtal soorten voor de lenzen. De wereld telt nogal wat mensen die in hun vrije tijd naar vogels turen. In Groot-Brittannië, de bakermat van de ornithologie, lopen miljoenen vogelaars rond, en datzelfde geld voor de VS. Heinz Plenge, een natuurfotograaf die in Peru het natuurreservaat van Chaparrí beheert, schat dat er wereldwijd 100 miljoen amateur-ornithologen rondstruinen. Die willen allemaal almaar meer vogels zien, en wie geld heeft, trekt daarom ook naar het buitenland. Peru kan een topbestemming worden voor het ecotoerisme, denkt Plenge.

Op andere plaatsen in Latijns-Amerika heeft het ecotoerisme al een hoge vlucht genomen. Mindo, ooit een straatarm plaatsje in Ecuador, is nu een welvarend dorp dat tot ver buiten de landsgrenzen bekend is. Een Amerikaanse vogelliefhebber leerde de vogelrijkdom in de omgeving kennen en zette een toeristische kettingreactie in gang die Mindo op de wereldkaart van het ecotoerisme zette. En Costa Rica, een klein land met een minder rijke natuur dan Peru of Colombia, promoot zichzelf als een paradijs voor natuurliefhebbers. Van de twee miljoen bezoekers die het Midden-Amerikaanse land jaarlijks aanlokt, wil een aanzienlijk deel ook iets van die natuurpracht beleven. (PD)