Indonesische zangeres heeft Elvis-effect op conservatieve geestelijken

Inul Daristata heet eigenlijk Ainur Rokhimah, is afkomstig uit het stadje
Pasuruan in Centraal-Java en begon haar podiumcarrière op tienjarige
leeftijd. De intussen 24-jarige vertolkt populaire Indische liederen in een
genre dat “Dangut” heet. De snelle, hypnotiserende bewegingen van haar
onderlichaam trokken de aandacht van muziekproducers en verzekerden haar van
een trouwe schare fans.

“Mau lihat bokong ngebor?” (Willen jullie mijn kont in actie zien ?), vraagt
de zangeres enigszins retorisch voor elk optreden. Niet alleen de jeugd,
maar ook Camelia Malik, een wat oudere Dangut-zangers, is onvoorwaardelijk
fan. “Fantastisch hoe ze haar heupen zo snel heen en weer rolt op het ritme
van de muziek. Niemand anders kan dat”. In de jaren tachtig verdiende Inul
3.500 roepies per optreden, tegenwoordig loopt haar maandelijkse gage op tot
600 miljoen roepies (62.000 euro).

De Indonesische Raad van Ulama’s (MUI) vind Inuls optredens “immoreel” en
doet de zangers af als een “goedkoop product”. “Het is onze plicht de
pijlers van de moraal, de normen en waarden van dit land te verdedigen”, zei
MUI-voorzitter Amidhan Said, “dit is aanstootgevend en simpelweg te
provocatief”.

De decaan van de faculteit islamitisch recht aan de Syarif Hidayatullah
Islamic University brandmerkte de dansstijl als “haram” (verboden). “Zijn
collega van de Raden Intan Islamic University heeft naar eigen zeggen niets
tegen “pogingen om populair te worden” maar eist eerbied voor sociale en
religieuze normen. “Mensen die zoals haar leven bij gratie van het publiek
hebben ook de verantwoordelijk normen en waarden in ere te houden”, zo luidt
het.

Sommige lokale regeringen hebben de optredens van Inul verboden en hier en
daar gaan stemmen op om haar platen te verbieden of in beslag te nemen.
Eryanto, een bouwvakker uit een buitenwijk van Jakarta, heeft alvast geen
boodschap aan het religieuze gepreek. “Inul verdient haar brood met haar
geweldige kunst en wat ze zelf heeft geleerd. Politici en priesters
verdienen geld met hun tong. Geef mij dan maar Inuls achterwerk”.

“De ulama’s lieten niets van zich horen toen de voorzitter van het parlement
werd veroordeeld wegen corruptie. Is dat dan niet tegen de religieuze
voorschriften ?”, zo vraag student Siska zich af, “Inul maakt iedereen
gewoon blij”. Ook menswetenschapper Ayu Sutarto begrijpt de verontwaardiging
niet. “Ik ben geen fan, maar je kan moeilijk beweren dat ze sociale normen
overtreedt. Ze is een product van onze cultuur. In de Javaanse dorpen waar
zij vandaan komt, is er een eeuwenoude traditie van erotisch geladen dansen”.

Intussen is de zangeres niet meer van het scherm weg te slaan en kreeg ze
aanbiedingen om zelf een show te presenteren, mee te spelen in een film en
diverse reclamespots. Zelfs politieke partijen dingen naar de gunsten van de
zangers in de aanloop naar de eerste rechtstreekse presidentsverkiezingen in
2004. Toch vindt scenarist Arswendo Atmowiloto het nog te vroeg om te
besluiten dat Inul meer is dan een eendagsvlieg: “Ze kan niet goed zingen,
maar compenseerde dat met dansen. Voorlopig heeft dat gewerkt”.