'Als het eindresultaat een duurzamere wereld is, maak me dan vandaag maar priester'

Ecologie een nieuwe religie? Et alors?

© Nel Berens

 

Er is een debat – een stevig debat – losgebarsten. Klimaatverandering is in België nog nooit zo’n hot topic geweest als vandaag. Iedereen wordt gedwongen partij te kiezen en één van de twistpunten is het fanatisme waarmee de believers hun boodschap brengen.

Als sommige politici terechte zorgen rond klimaat weerleggen als “doemverhalen met een religieus karakter”, dan doen ze dat om de tegenpartij de mond te snoeren. “Religie” heeft in België niet alleen een bijzonder oubollige connotatie; het triggert bij een hele generatie een afkeer voor gedwongen catechismus en minder-dan-eerbare priesters. Noem jezelf vervolgens “realist” en je hebt je eigen discours al helemaal gewonnen.

(Trouwens, blind vertrouwen in innovatie en groei: dat stinkt ook naar een stevig dogmatisch achterliggend geloof.)

Geloof is een sterke motivator; voor groepen maar ook voor het individu. Het voorziet ons van een verhaal, een doel, een bestrijdbare vijand.

Maar wat als we die sneer omarmen? Wat als ecologie inderdaad onze religie wordt? Wat ik me herinner uit mijn opleiding sociologie, is dat je niet enkel moet luisteren naar wat religies zeggen dat ze geloven, maar ook naar hoe ze mensen samenbrengen (Weber vs. Durkheim voor ingewijden). Geloof is een sterke motivator; voor groepen maar ook voor het individu. Het voorziet ons van een verhaal, een doel, een bestrijdbare vijand.

Misschien is een stevige injectie geloof exact wat onze samenleving vandaag nodig heeft. Zoveel woorden zijn al gesproken over het “decadente”, “richtingloze” Westen; over de neergang van onze samenleving. We lopen met z’n allen doelloos consumerend rond en vragen ons collectief af: waarom?

Het mooie aan “ecologie” als religie, is dat dit ten koste gaat van niemand. Geloven in strijden voor een beter klimaat discrimineert ras noch gender noch leeftijd. We kunnen met z’n allen pluraal, democratisch en inclusief blijven leven terwijl we die zelfdestructieve drang naar CO2, plastic en al die andere zooi uit onze samenleving én onszelf proberen te puren. Onze “heiligen” en “helden” hebben we al. En dankzij onze “onheilsprofeten” weten we al jaren en jaren wat we zouden moeten doen.

Eerlijk: wat is het ergste dat kan gebeuren? Wat als we alles op alles zetten maar het toch niet genoeg zal zijn? Dan kunnen we zonder schaamte zeggen dat we niet plat op onze rug zijn gaan liggen uit angst voor de uitdaging. En wanneer de Lage Landen straks onder water staan, dan zullen we ten minste kunnen vissen naar vis, in plaats van naar plastic.

Ideologie, religie, Noem het wat je wil. Als het eindresultaat een duurzamere, gezondere, stabielere wereld is, maak me dan vandaag maar priester.

Jonathan Debeer is socioloog, fotograaf en oprichter van Greenbrand, een bedrijf dat ecologische startups helpt met branding en content en hen op de kaart zet.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.