400 miljoen extra extreem armen!

Dat geeft officieel 1,4 miljard in plaats van 985 miljoen. Mensen. Ja, geen statistische eenheden, maar mannen en vrouwen en kinderen met een naam en gezicht . Hongerig naar voedsel, proper water, een dak, medicijnen. En hongerig naar kansen en rechten en respect en waardigheid: werk, scholing voor hun kinderen,…

Bangelijke citaten

De Wereldbank ‘hanteert’ dus een nieuwe norm en borduurt verder in haar recent rapport met statistieken en normen, met verschillen tussen Afrika en Azië, over de hardnekkigheid van de armoede, en nog meer technische analyses.
’Met de huidige snelheid van het terugdringen van de armoede, zal in 2015 nog altijd 1 miljard mensen moeten rondkomen met minder dan 1,25 dollar per dag ‘. Bangelijk toch zulke citaten, niet? Wat met de Millenniumdoelstellingen dan? Halvering van de honger en armoede tegen 2015? Op zich is het al schandelijk dat de internationale gemeenschap accepteert dat er in 2015 nog steeds meer dan 400 miljoen mensen structureel honger hebben.

En wat gebeurt er dan wezenlijk aan oplossingen?

In juni van dit jaar hebben de Belgische NGO’s samen met het Belgische politiek bestel een eensgezind en kordaat standpunt ingenomen op de Wereldvoedseltop in Rome. De teneur van dit standpunt was heel simpel en duidelijk en goed onderbouwd: investeer in duurzame economie en begin bij de 400 miljoen kleine boeren… En maak een coherent Marshallplan voor Afrika, ook op vlak van goed bestuur. Ja, ook in ons eigen belang.
Het kan en het is perfect betaalbaar. Maar het is blijkbaar nog steeds een straffe uitspraak om te zeggen dat de huidige arme boeren de oplossing kunnen zijn in plaats van het probleem, de voortrekkers zelfs van globale duurzaamheid… Bewijzen zijn er wereldwijd nochtans genoeg voor handen: familiale landbouw is in staat om op een duurzame wijze de wereldbevolking te voeden. Het startpunt ligt bij de dynamiek van 400 miljoen familiale boeren. Deze stelling vond weerklank bij boerenbonden in België en de rest van de wereld en werd nieuws op een rits voorpagina’s van kranten…

En toen?

Toen viel het stil op de FAO-top waar een rist staatshoofden met kortetermijnbelangen in beeld wilden komen. En daarna gingen we terug naar de orde van de dag, de vakantie en het communautair gekibbel, en morgen weer naar school.
Na de mislukte top in Rome is er nu dit kil rapport van de Wereldbank. Niemand, met gezag is echt ver-ont-waardigd en roept-roept en blijft roepen en handelt en vindt gehoor. Vierhonderd miljoen extreem armen extra is geen item, heeft geen politieke waarde, is ver weg.
Hetzelfde als gisteren en morgen en och ja, ze verknoeien het toch zelf ook wel zeker, kijk maar naar de Mugabes en bij ons is er ook miserie en met zo’n slechte zomer… Onverschilligheid ligt wel echt kort bij cynisme.

Het grootste schandaal

Vandaar, nogmaals en indringend: heren en dames politici, mannen en vrouwen uit de media, jongens en meisjes uit ngo’s, bedrijfsleiders, kunstenaars, jonggepensioneerden, burgers en mensen van goede wil: maak u met ons ook heel kwaad, echt verontwaardigd kwaad en maak lawaai, veel lawaai. Tot we eindelijk iets kordaats-substantieels-wezenlijks bijdragen aan het grootste sociaal probleem en het grootste schandaal sinds de tweede wereldoorlog: 1,4 miljard medeburgers op aarde zijn extreem arm.