Stiltecirkels voor Palestijnse kinderen in Israëlische detentie

Op 14 mei 1948 riep Israël de onafhankelijkheid uit. Dit betekende het begin van een conflict dat ondertussen al meer dan 70 jaar aansleept, een catastrofe (Nakba) voor de Palestijnen. Naar schattig 750.000 onder hen moesten vluchten en kunnen nog steeds niet terug naar hun woning. Meer dan 400 Palestijnse dorpen werden door Israël van de kaart geveegd.

Deze Nakba wordt elk jaar herdacht, ook bij ons. In twaalf Vlaamse steden worden stiltecirkels georganiseerd, als vreedzaam protest uit solidariteit met de Palestijnse slachtoffers van toen en nu. De herdenking is een samenwerking tussen verschillende verenigingen onder leiding van Pax Christi. Het stille protest staat symbool voor de Palestijnen die hun stem kwijt zijn en is een aanklacht tegen de schendingen van de mensenrechten en het internationaal recht door Israël.

Solidariteit in Brussel

‘Ik heb geen persoonlijke band met Palestina, maar vind het belangrijk om solidariteit te tonen. Bij ons is er al 70 jaar vrede, maar waar is Europa in dit conflict? Het Westen heeft er ook een rol in gespeeld.’

‘Het is het minste dat we kunnen doen om de Palestijnen te steunen.’

De deelnemers aan de actie in Brussel hebben zo hun eigen redenen om erbij te zijn. Het zijn een 25-tal mensen van verschillende leeftijden en nationaliteiten, zowel mannen als vrouwen. Een kleine kring, die af en toe spontaan uitbreidt. Ook voorbijgangers worden aangesproken en brengen graag tien minuutjes van hun tijd door in de cirkel. ‘Het is het minste dat we kunnen doen om de Palestijnen te steunen. Ze ondergaan dit nu al zo lang en deze actie heeft een belangrijke symbolische betekenis.’

In de cirkel dragen mensen plaatsnamen van Palestijnse dorpen die verwoest werden tijdens de Nakba. ‘Ik wil mijn steun betuigen en aandacht vragen voor de onderdrukking van Palestijnen. Ze worden niet alleen in hun eigen gebied, maar ook in Israël als tweederangsburgers behandeld.’ Een Afghaanse vluchteling vertelt dat hij meevoelt met Palestina. ‘Het leven in mijn land is ook hard. We willen alleen maar vrijheid.’

Sinds 2015 zouden er in totaal al 6000 kinderen in detentie gehouden zijn

Kinderrechten in de gevangenis

De organisatie vraagt dit jaar specifiek aandacht voor Palestijnse kinderen in Israëlische gevangenissen. In de stiltecirkel worden daarom ook foto’s vastgehouden met daarop kinderen die gearresteerd werden. Uit verschillende rapporten met getuigenissen van Palestijnse kinderen blijkt dat de kinderrechten er massaal met de voeten getreden worden.

Volgens schattingen van de organisatie Defense for Children International (DCI) in Palestina gaat het per jaar om zo’n 500 à 700 kinderen in Israëlische detentie. De vaakst gestelde aanklacht is het gooien van stenen. Sinds 2015 zouden er in totaal al 6000 kinderen in detentie gehouden zijn volgens de Palestinian Prisoners’ Association.

DCI schrijft bijvoorbeeld dat er in de eerste drie maanden van 2019 gemiddeld 209 kinderen tussen 12 en 17 jaar oud in militaire detentie werden gehouden, allemaal jongens. De organisatie B’Tselem heeft gelijkaardige cijfers, met elke maand gemiddeld minstens 200 opgepakte kinderen jonger dan 18 jaar. In april van dit jaar werden er volgens Addameer, een mensenrechtenorganisatie die steun biedt aan gevangenen, nog 215 kinderen opgesloten waarvan 30 jonger dan 16.

Een eerder rapport van DCI wees ook op de trauma’s die het opgepakt, ondervraagd en vastgehouden worden met zich meebrengt.

Een eerder rapport van DCI wees ook op de trauma’s die het opgepakt, ondervraagd en vastgehouden worden met zich meebrengt. Zo zijn er vaak geen ouders of personen voor juridische bijstand aanwezig bij ondervragingen. De kinderen worden er slecht behandeld en gedwongen om schuldbekentenissen af te leggen. Palestijnse kinderen moeten voorkomen bij militaire rechtbanken, in tegenstelling tot Israëlische kinderen. Ook UNICEF bracht hierover nog een rapport uit in 2013.

Nochtans heeft Israël het VN-Kinderrechtenverdrag geratificeerd in 1991. In dat verdrag staat onder andere dat het vasthouden van kinderen enkel een laatste redmiddel mag zijn. Onwettige en arbitraire detentie van kinderen in verboden. Ook foltering en andere vormen van slechte behandeling of lijfstraffen mogen niet volgens dat verdrag.