1 op de 3 kinderen getroffen door waterschaarste of waterstress

Waterschaarste of waterstress treft één op de drie kinderen op mentaal en fysiek vlak, zegt VN-kinderrechtenorganisatie Unicef in een nieuw rapport.

In de ‘klimaatveranderde’ wereld worden kinderen bijzonder hard getroffen. De schaarste van zuiver water en de stress rond het vinden van genoeg water zullen bijvoorbeeld een grote impact hebben op de mentale en fysieke gezondheid van kinderen, stelt The Climate Changed Child, een nieuw Unicef-rapport dat eind deze maand op de klimaattop in Dubai (COP28) zal worden voorgesteld.

Het rapport heeft aandacht voor de mentale en fysieke gezondheid van kinderen die te weinig water beschikbaar hebben om te drinken, te koken en zich te wassen. Die kwetsbaarheid voor water voor één op de drie kinderen is een van de gevolgen van klimaatverandering die wereldwijd nu al worden gevoeld.

Ook naar andere gevolgen van de klimaatverandering wordt gekeken zoals luchtvervuiling en extreem weer, want van aan hun conceptie tot aan de volwassenheid worden de gezondheid en ontwikkeling van de hersenen van kinderen, hun longen en immuunsystemen immers beïnvloed door de omgeving waarin ze opgroeien. Zaken zoals waterschaarste zijn dan erg bepalend voor hun latere gezondheid, stelt het rapport.

Verwoestend

‘De gevolgen van de klimaatverandering zijn verwoestend voor kinderen’, zegt Catherine Russell, uitvoerend directeur van Unicef. ‘Hun lichaam en hersenen zijn bijzonder kwetsbaar voor vervuilde lucht, slechte voeding en extreme hitte.’

‘Het is onze collectieve verantwoordelijkheid om elk kind dringend centraal te stellen.’

Vandaag zijn in totaal 739 miljoen kinderen bijzonder hard getroffen door waterschaarste, een tekort aan drinkwater of beide. De meeste van hen leven in Afrika ten Zuiden van de Sahara en in verschillende delen van Azië.

Op COP28 zal Unicef pleiten om kinderen veel meer als een aparte en extra kwetsbare groep te behandelen in klimaatinitiatieven en - actie.

‘Kinderen en jongeren willen hun stem laten horen over de klimaatcrisis, maar ze hebben bijna geen formele rol in het klimaatbeleid en de besluitvorming. Er wordt zelden rekening met hen gehouden in bestaande plannen en acties voor klimaatadaptatie, mitigatie of financiering’, zegt Russell. ‘Het is onze collectieve verantwoordelijkheid om elk kind dringend centraal te stellen.’