‘Thuis, in Moldavië, heerst een andere manier van denken’

Tijdens de zomer gaan we elke week langs bij mensen die België even achter zich laten. Niet voor een All-In vakantie, wel om de plek op te zoeken waar ze geboren zijn en vaak een deel van hun jeugd of zelfs volwassen leven hebben doorgebracht. Deze week: Maria Tataru uit Moldavië.

Maria gaat deze zomer terug naar thuisland Moldavië.

Maria was 22 toen ze in 2016 besloot thuisland Moldavië achter zich te laten om aan het Antwerpse Conservatorium haar bachelor in Piano Performance verder te zetten. Deze zomer gaat ze weer terug naar geboortestad Chisinau. ‘Zelfs wanneer je leven en je manier van denken hier veranderen, blijft je thuisland toch in je hart.’ Een gesprek over cultuur en identiteit, maar ook over heimwee en obstakels.

Waarom ga je terug naar Moldavië deze zomer?

Maria Tataru: Ik ga er vooral heen voor vakantie, maar natuurlijk ook om mijn ouders, familie en vrienden op te zoeken.

Waarom heb je er specifiek voor gekozen om naar België te komen?

Maria Tataru: Ik wilde mijn pianostudie hier verder zetten bij een Belgische muziekleraar die ik voordien al kende. Daarnaast wilde ik graag in een West-Europees land wonen zoals Frankrijk, België, Groot-Brittannië of Nederland. Verder hou ik gewoon heel erg van de Belgische mensen en cultuur.

VRAGENPELOTON
Welk boek of welke film van je land zou je mensen aanbevelen?

‘De Roemeense en Moldavische cultuur zijn zo goed als hetzelfde, dus het kan zijn dat ik ze soms door elkaar gebruik. Als film zou ik Queen of the Gypsies aanraden, een film over het wel en wee van Moldavische zigeuners. De regisseur van die film is Emil Loteanu, die van Moldavië afkomstig is: heel het land is trots op hem. De film is vooral bekend voor zijn muziek – ook geschreven door een Moldavisch componist – en de dans. Als schrijver zou ik Mihai Eminescu aanbevelen, een Roemeens dichter wiens gedichten ook naar het Engels zijn vertaald. Hij is fantastisch.’

Wat breng je altijd mee als je naar België komt?
‘Wijn, groenten en fruit.’

Wat neem je mee als je naar Moldavië gaat?
‘Bier, kaas en chocolade. En mijn handboek Nederlands natuurlijk (lacht).’

Wat apprecieer je het meest aan de cultuur hier?

Maria Tataru: Ik vind Vlaanderen echt fantastisch, zeker de historische Vlaamse steden met hun monumenten. Ik nodig echt al mijn vrienden uit om naar Vlaanderen te komen en om Antwerpen, Brugge, Gent en Brussel te bezoeken. Die vier steden vind ik echt indrukwekkend. Antwerpen op zich is ook heel leuk, wanneer je bijvoorbeeld met tram 4 naar de Groenplaats rijdt en van het uitzicht geniet. Of als je iets gaat drinken in de cafeetjes rond het museum (nvdr: het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen) en van de omgeving kan genieten.

Merk je een groot verschil op met je eigen cultuur?

Maria Tataru: Er is een verschil in cultuur, maar ook in manier van denken. Dit kan gaan van films tot componisten. West-Europese landen hebben bijvoorbeeld heel wat bekende componisten zoals Beethoven. Toen ik in Moldavië hun muziek begon te spelen, was dat een reden temeer om eens naar West-Europa te reizen. Alles is hier ook veel meer geamerikaniseerd. Gisteren nog had ik het bijvoorbeeld met een Russische vriendin over Netflix. Hier kijkt iedereen films en series via Netflix, maar in Rusland of in mijn land is dat veel minder, misschien ook omdat het Engels van de mensen nog niet zo goed is. Toch vind ik die amerikanisering net leuk. Bij ons zijn mensen soms nogal conservatief.’

Je bent nu twee jaar hier. Welke nationaliteit overheerst bij jou?

Maria Tataru: Ik heb eigenlijk al een gemengde nationaliteit vanaf mijn geboorte meegekregen. Mijn vader is Moldavisch, wat meer aanleunt bij de Zuid-Europese culturen, en mijn moeder is Oekraïense, wat eerder een Slavische nationaliteit is. Ik heb hoe dan ook al twee culturen mee, zoals veel kinderen in Moldavië trouwens. Ook voel ik me al wat meer Belgisch. Als ik naar huis ga, mis ik vaak dingen uit België, zoals mensen die Nederlands babbelen (lacht).

‘Ook voel ik me al wat meer Belgisch. Als ik naar huis ga, mis ik vaak dingen uit België, zoals mensen die Nederlands babbelen.’

Je zegt dat je dingen mist uit België. Is het op een bepaalde manier moeilijk voor jou om terug te gaan?

Maria Tataru: Ja, ik heb hier een zekere routine en heb het hier ook veel drukker. In België woon ik niet samen met mijn ouders, dus ik moet bijvoorbeeld zelf nadenken over wat ik ga koken. Ik zie hen slechts om de drie of vier maanden, wat wel zorgt voor een zekere onafhankelijkheid. Mijn leven verandert ook heel plots als ik terug ga. Sommige vrienden die er vorige keer nog wel waren, zijn nu misschien uit Moldavië weg getrokken.

Maar om eerlijk te zijn, vind ik het vooral moeilijk om terug te gaan omdat ik het hier zo leuk vind. Je kan hier makkelijk met allerlei mensen praten, ook met mensen die andere levenservaringen hebben dan jij. Dit is zeker ook zo op het Conservatorium, dat heel internationaal is. Onlangs hadden we een verjaardagsfeestje van een Boliviaanse vriend. We namen foto’s en merkten achteraf op dat iedereen op de foto van een verschillend land kwam, gaande van China tot de Verenigde Staten. Je bent in één land maar kan toch mensen van allerlei andere landen ontmoeten: dát vind ik leuk aan België.

En wat mis je van thuis als je in België bent?

Maria Tataru: Mijn familie. Als je thuis bent, vind je het niet zo belangrijk dat je ouders in de buurt zijn. Als je echter ergens ver van huis woont voor een langere tijd, apprecieer je dit veel meer. Ik ben heel blij dat Skype en Facebook bestaan en dat ik nog met mijn moeder kan praten als ik met vragen zit of als ik hulp nodig heb. Verder mis ik ook reizen in mijn land. We hebben fantastische natuur met velden en bossen. Ook de Moldavische dorpen zijn geweldig want de plaatselijke bevolking is enorm gastvrij. Als je bij iemand langsgaat, bieden ze je altijd producten van eigen makelij aan, zoals wijn, vlees, groenten of fruit. Ik denk dat mijn thuisland voor altijd in mijn hart gesloten blijft. Je kan het niet zomaar laten vallen, want je bent er geboren en hebt er de eerste 20 jaar van je leven gewoond. Zelfs wanneer je leven en je manier van denken hier veranderen, blijft je thuisland toch in je hart. Ik denk dat ik het zal blijven missen.

‘Zelfs wanneer je leven en je manier van denken hier veranderen, blijft je thuisland toch in je hart. Ik denk dat ik het zal blijven missen.’

Heb je al concrete plannen voor je vakantie in Moldavië?

Maria Tataru: Ik ga eerst en vooral mijn grootouders bezoeken die ook in de hoofdstad wonen. Daarnaast ga ik nog naar de kust van Oekraïne, naar de Zwarte Zee. Als je geluk hebt, is het in de zomer in Moldavië veel warmer dan hier en kan je in de zee zwemmen. Verder ga ik ook verder piano oefenen – wat ik eigenlijk elke dag moet doen – en mijn programma voor volgend jaar voorbereiden. Ik ga ook mijn lessen Nederlands herhalen, zodat ik niet vergeet wat ik dit jaar in de cursus geleerd heb.

Als je naar de toekomst kijkt: zou je ooit permanent naar Moldavië teruggaan om er te wonen?

Maria Tataru: Op dit moment niet. Ik ben nog jong, wil nieuwe levensstijlen ontdekken en dingen uitproberen. Ik wil niet hetzelfde leven hebben dat ik vroeger had. In de nabije toekomst zou ik zeker niet permanent teruggaan, maar misschien in de verre toekomst, wanneer ik ouder ben, wel. Nu wil ik hier wonen omdat ik het leuk vind. Alles gaat hier goed.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.