De speeltijd is aangebroken

In China begint het leven op je vijftigste

© Brecht Goris

MO*Columniste Ching Lin Pang

Vijftig worden, of erger nog, een halve eeuw oud, was en is in sterke mate een groot taboe in het Westen. Na vijftig gaat het leven onverbiddelijk bergaf. Erica Jong’s boek “Fear of fifty” – van alweer 13 jaar geleden – behoeft geen commentaar. Maar misschien is zij geen goede referentie. Al haar boeken beginnen met angst. Ook het meest recente werk luidt als titel “Fear of Dying”.

Hallelujah! Maar is dat zo? Zijn er geen andere opties? Ja, natuurlijk. Enkele jaren geleden beloofde mijn oudste zus zichzelf: ‘Na mijn vijftigste doe ik alleen wat ik graag doe’. Na al die jaren rekening te houden met de noden van anderen: ouders, kinderen, goede vriendinnen, enz. Ik kon haar alleen maar gelijk geven, behalve dat ik denk dat je niet moet wachten tot je vijftig wordt om te luisteren naar jezelf en je eigen weg te volgen.

Zij blijkt geen alleenstaand geval te zijn. Ik hoor van mijn Chinese studenten de meest grappige verhalen over hun moeders. Als boreling in de jaren zestig hebben ze op jonge leeftijd de Culturele Revolutie meegemaakt met soms goede en soms minder goede herinneringen. Vervolgens hebben ze aan den lijve de snelle economische veranderingen ervaren waarvan hun kinderen de vruchten van plukken.

Zij zelf zijn in betrekkelijk arme omstandigheden opgegroeid met politieke turbulenties en schaarste op de markt. Bovendien leven ze in dienst van de familie. Ze dragen zorg voor de opvoeding van hun kinderen, die in tegenstelling tot henzelf erg ambitieus zijn en de grote dromen niet schuwen: in het buitenland studeren, een juiste partner en interessante job vinden en tussendoor veel plezier maken met vrienden. En de ouders zorgen ervoor dat deze dromen bewaarheid worden. Maar wat doen de ouders als ze op pensioen gaan?

De “speeltijd” voor de vrouw is aangebroken nadat het kind het huis uit is en manlief op pensioen is.

Mannen in China stoppen met werken tussen 55 en 60 en vrouwen tussen 50 en 55. Voor mij is dat schrikwekkend jong om op pensioen te gaan. Behalve natuurlijk als je snode plannen hebt voor het leven erna. Plannen om pret te maken, “te spelen” zoals ze dat in het Chinees zeggen.

De “speeltijd” is aangebroken nadat het kind het huis uit is en manlief op pensioen is. Eén moeder verdrijft haar tijd met zangles te geven aan de universiteit voor senioren. Ze vindt dit werk het einde, ten eerste omdat ze ongemeen graag zingt en ten tweede ze wordt op handen gedragen wordt door haar cursisten. Een andere moeder maakt het nog bonter. Dit jaar heeft ze geweigerd naar het dorp van haar man te gaan met Chinees Nieuwjaar. Haar man was bijzonder ontstemd door haar onverantwoordelijke beslissing. Afwezig zijn op het lentefeest is not done, en vooral niet op het platteland zoals in haar geval.

Ze vindt de viering van Chinees Nieuwjaar maar niets. Elk jaar opnieuw werken de vrouwen zich te pletter om een rijkelijk banket voor te schotelen aan de grote familie. Om niet te spreken over de afwas erna. Torenhoog en oersaai. En dan de immer terugkerende roddels. Nee, genoeg is genoeg, zegt ze. Ik ben op pensioen, mijn dochter is volwassen en studente in het buitenland. Ze heeft met andere woorden geen verantwoordelijkheid meer. Ze besluit dat het moment is aangebroken voor me-time. Om op reis te gaan, nieuwe horizonten te verkennen, nieuwe dingen te ontdekken.

Toen haar dochter vorig jaar in de zomer voor een conferentie in Lanzhou was, wilde ze maar al te graag meekomen. Ze is dodelijk efficiënt. Terwijl we binnen een workshop hielden, heeft ze op enkele uren tijd al de lokale bezienswaardigheden bezocht en een kom authentieke Lanzhou rundsnoedels soldaat gemaakt. Eerder dit jaar toen haar dochter naar China terug moest voor administratieve beslommeringen, hebben ze samen een reis gemaakt naar Kunming, de hoofdstad van de provincie Yunnan.

Blijf op de hoogte

Schrijf je in op onze nieuwsbrieven en blijf op de hoogte van het mondiale nieuws
Haar nieuwe gewoonte is om mensen op straat aan te spreken als ze iets moois opmerkt aan de kledij of hoofdtooi van een toevallige voorbijganger. ‘Oh, wat is je hoed schattig! Mag ik die even opzetten voor een snelle foto om op mijn we-chat groep te zetten?’ Vooraleer de medemens kon reageren – want zelfs voor de Chinese medemens is zoveel vrijpostigheid ongewoon – had ze de hoed al op haar hoofd gezet en flits, de foto is gemaakt en kan gedeeld worden met haar we-chat vrienden.

Haar laatste initiatief is het aanbrengen van permanente wenkbrauwen. Op die wijze bespaart ze elke dag heel wat tijd, alhoewel ze niet op de tijd moet letten want ze is op pensioen. Ook maakt ze gretig gebruik van de nieuwe video app douyin, die merkwaardig genoeg erg populair is bij de generatie Z én bij ouderen.

Dit is ongezien, vrouwen voorbij de vijftig die beginnen te leven. Free at fifty! La-di-da, la-di-da, lala!

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Antropologe

    Ching Lin Pang is antropologe verbonden met Universiteit Antwerpen en KU Leuven. Met een open blik bestudeert ze de hedendaagse ontwikkelingen in Azië met een focus op China.

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.