Voorbeschouwing verkiezingen India

In 2004 bedroeg het aantal stemgerechtigde Indiërs “maar” 671 miljoen mensen. Waarschijnlijk zullen slechts zo’n 400 miljoen van de huidige 714 miljoen potentiële kiezers komen opdagen. De opiniepeilers geven vlak voor de start van de kiesverrichtingen het voordeel aan de zittende centrumlinkse UPA (United Progressive Alliance) rond de Congrespartij, die sinds de onafhankelijkheid in 1947 al 50 jaar aan de macht is geweest.
De UPA heeft de voorbije vijf jaar gepoogd de boeren vooruit te helpen met leningen en werkzekerheid. Maar vijf jaar geleden voorspelden de Indiase opiniepeilers ook winst voor de zittende NDA (National Democratic Alliance) rond de conservatieve BJP en sloegen toen de bal goed mis.
Afwachten dus, zeker omdat het Third Front, een alliantie van regionale partijen en communisten, met vereende krachten en zonder regeerafspraak met de Congress-partij het strijdperk betreedt. Die linkse partijen steunden de UPA vanuit de oppositie, maar zegden hun steun aan Congres op toen de regering een akkoord over nucleaire samenwerking met Amerika ondertekende.

Versnippering

In elk geval wordt na de kiesverrichtingen een versnipperd politiek landschap verwacht met naast de nationale partijen enkele sterke regionale partijen. Omwille van die mogelijke versnippering zijn heel wat partijen op hun hoede en wachten ze tot na de verkiezingen voor ze zich vastklinken aan een alliantie. Congres hoopt dan weer haar vroegere rol van grootste nationale partij te kunnen herwinnen.
Vier vrouwen zouden wel eens de hoofdrollen in dit electorale drame kunnen opeisen. Vooreerst is er partijvoorzitter Sonia Gandhi van Congres die zittend premier Manmohan Singh het veld in stuurt en haar zoon Rahul intussen klaarstoomt voor de macht. Andere vrouwen met gewicht zijn Kumari Mayawati die Uttar Pradesh -India’s volkrijkste deelstaat met 190 miljoen inwoners- leidt.
Haar partij steunt op de dalits, de vroegere kastelozen, maar heeft ook aanhang onder de brahmanen. De derde dame was ooit filmster, komt uit het zuiden en draagt de poëtische naam Jayalalithaa Jayaram. Haar politieke parcours is nog wat prozaischer dan van Sonia en Mayawati, met aanklachten wegens corruptie, maar haar ster is vandaag opnieuw rijzende. Alledrie staan ze ter linkerzijde, van centrum links tot populistisch links. Aan de rechterzijde van het politieke spectrum, bij de BJP, speelt  mevrouw Sushma Swaraj  een toonaangevende rol.   
1055 politieke partijen nemen deel aan de verkiezingen en er worden zo’n 829.000 kiesbureau’s geïnstalleerd met als unicum een bureau waar een ascetisch hindoepriester die in het woud leeft de enige kiezer is. 543 zetels zijn er te verdelen in het parlement.

Votebank

In India is het vooral de onderlaag van de samenleving die gaat stemmen. Daarmee zet het land zich duidelijk apart van wat er gebeurt in nogal wat andere democratieën zonder stemplicht. Laaggeschoolden, armen en achtergestelde kasten worden gemobiliseerd door hun partijen. Een ander Indiaas gegeven is het zogenaamde votebank  fenomeen, waarbij een hele kaste, religieuze gemeenschap of taalgroep voor dezelfde partij stemt in ruil voor het behartigen van haar belangen.
Waarover gaan de verkiezingen? Wel, voor het derde van de bevolking dat met minder dan een dollar per dag moet zien rond te komen, zonder twijfel over het feit dat de prijs van linzen en granen bijna verdubbeld is. En voor driekwart van de bevolking dat minder dan 2 dollar per dag moet zien rond te komen is dat niet anders. Niet enkel inflatie, ook de schrik voor het verlies van banen telt mee, de economische crisis dus. Daarbovenop komt de terreurdreiging die de strop rond India in de voorbije jaren heeft aangetrokken.
Lees ook de opinie van Kris Peeraer over de Indiase verkiezingen en de nieuwe politieke verhoudingen: India leeft op linkse, democratische hoop.