Touroperators klagen over wanbeleid Galápagoseilanden

Het rommelt al een tijdje op de door natuurminnende toeristen en biologen bejubelde Galápagoseilanden, die door de VN werden uitgeroepen tot werelderfgoed. De voorbije twintig maanden volgden maar liefst acht mensen elkaar op aan het roer van het Nationale Park. De eilanden werden ook opgeschrikt door twee stakingen van de plaatselijke vissersgemeenschappen en een werkonderbreking van de parkwachters.

Mejía klaagt dat sinds de goedkeuring van de wet op duurzame ontwikkeling in 1998 nog niets is ondernomen om de lokale vissers een alternatief te bieden. Hoewel de toeristische sector streng gecontroleerd wordt en regelmatig verslag moet uitbrengen, geldt dat volgens haar niet voor de visserij. Door het onstabiele parkbestuur heerst er veel onwetendheid en worden procedures niet opgevolgd, zegt ook Elizabeth Bravo van de milieugroepering Acción Ecológica.

Lokale milieu- en toerismegroeperingen wijzen met de twee parlementsleden die de archipel vertegenwoordigen met de vinger. Volgens hen zijn hun stemmen te koop in ruil voor concessies en politieke postjes.

Op de Galápagoseilanden leven naar schatting 900.000 soorten, en daarvan zijn er minstens 74 met uitsterven bedreigd. Verschillende soorten komen nergens anders voor, waaronder de reuzenschildpad. De Ecuadoraanse WWF-afdeling signaleert dat vandaag nog maar 15.000 exemplaren van de schildpad in leven zijn, ten opzichte van 250.000 in 1900.

De 970 familiale visbedrijfjes op de Galápagoseilanden staakten in februari en mei. Ze bezetten openbare diensten en toeristische sites en dreigden die in brand te steken als de overheid niet zou ingaan op hun eis de beperkingen op de vangst op zeekomkommers en vis op te heffen. Zeekomkommers zijn ecologisch uiterst waardevolle organismen. Ze zijn met uitsterven bedreigd, maar tegelijk veelgevraagd in een aantal Aziatische landen, waar ze als afrodisiacum bekendstaan. Een enkele zeekomkommer is op de lokale markt tussen de 43 en de 85 euro waard, en buiten Ecuador kan dat oplopen tot meer dan 250 euro.

Het Ecuadoraanse Comité voor de Verdediging van Natuur en Milieu, een koepel van enkele tientallen plaatselijke milieugroepen, klaagt nu dat de overheid zo goed als groen licht heeft gegeven voor de vangst van zeekomkommers. De Ecuadoraanse Milieuminister Fausto Valdivieso ontkent dat: Er is alleen toelating voor de vangst van ‘slechts’ 4 miljoen zeekomkommers van minimaal 20 centimeter lang in de periode tussen 12 augustus en 12 oktober. Vorig vangstseizoen kampten de vissers met ernstige problemen omdat ze amper 2,5 miljoen zeekomkommers vingen.

In september van dit jaar staakten 300 parkwachters gedurende 17 dagen. Ze protesteerden tegen de onafgebroken wijzigingen in het bestuur van het park en tegen de aanstelling van het nieuwste parkhoofd, Fausto Cepeda, die eerder werkte als adviseur en advocaat van de plaatselijke vissers. Ook waren ze ontevreden over het gebrek aan financiering en de werkonzekerheid. De staking werd afgebroken toen de vissersgemeenschap met de steun van andere inwoners de parkwachters verdreef en Cepeda aan de macht kwam.

Valdivieso benadrukt dat de overheid international erkende standaarden gebruikt bij het aanduiden van de parkbestuurders. En om een einde te maken aan de stakingen hebben we de nieuwe parkdirecteur (Cepeda) verwijderd en zijn we bezig iemand anders aan te stellen. Volgens de milieuminister zijn de conflicten in de Galápagoseilanden niks nieuws, maar komen ze nu alleen meer in de schijnwerpers. (ADR/PDR)