Thailand wil 'Interpol voor bedreigde diersoorten'

Willem Wijnstekers, secretaris-generaal van de CITES, riep op tot meer politieke wil bij de lidstaten. Volgens Wijnstekers is er ook veel meer geld nodig voor de strijd tegen de onhoudbare exploitatie van de natuur.

De CITES wordt beschouwd als het belangrijkste internationale verdrag ter bescherming van de bedreigde dier- en plantensoorten. Afgevaardigden uit 166 landen vergaderen in Bangkok tien dagen lang over nieuwe aanpassingen die zich opdringen.

Voor de Aziatische landen staan ramin, de napoleonvis en de Irrawaddy-dolfijn hoog op de agenda. Zij behoren tot de 30.000 plant- en diersoorten die CITES onder haar hoede heeft. De soorten zijn ingedeeld in drie categorieën. Appendix 1 bevat regels over soorten die met uitsterven worden bedreigd, appendix 2 reguleert de handel in soorten die binnen afzienbare tijd een bedreigde soort kunnen worden en appendix 3 bevat soorten die afzonderlijke landen kunnen aandragen.

Indonesië hoopt tijdens de conferentie steun te krijgen voor het voorstel om ramin van lijst 3 naar lijst 2 te verplaatsen. Het land heeft een groot probleem met de illegale handel in de hardhoutsoort. Volgens de Asian Conservation Alliance Task Force, een coalitie van dertig Aziatische niet-gouvernementele organisaties, wordt jaarlijks 70.000 kubieke meter Indonesische ramin Azië ingesmokkeld. Het Wereld Natuur Fonds (WNF) stelt in een verklaring dat door de illegale houtkap niet enkel de bossen worden bedreigd, maar ook de diersoorten die er leven, zoals tijgers en orang-oetangs.

Overbevissing zorgt er volgens het WNF dan weer voor dat in sommige gebieden de napoleonvis dreigt te verdwijnen. De vis is vooral populair in luxe restaurants in Hong Kong, China en Singapore. Fiji, de Europese Unie en de Verenigde Staten willen de grote vis die in koraalriffen voorkomt, opnemen in appendix 2. Een soortgelijk voorstel van de VS werd tijdens de vorige conferentie, in 2002, verworpen.

De Irrawaddy-dolfijn leeft in de riviermondingen, baaien en zee-engten van de Indo-Pacifische regio, meestal in de buurt van mangrovebossen. De dolfijn komt ook voor in de rivieren Mahakam (Indonesië), Irrawaddy (Birma) en de Mekong die Laos, Cambodja en Vietnam verbindt. De dolfijnenpopulatie daalt vooral als gevolg van de visvangst. De dolfijn raakt geregeld verstrikt in de visnetten of loopt verwondingen op door dynamiet dat wordt gebruikt bij het vissen. Thailand wil dat de Irrawaddy-dolfijn van lijst 2 naar lijst 1 verplaatst wordt.

Gastland Thailand speelt zelf een belangrijke rol in de handel in wilde dieren, zegt Steven Galster, directeur van dierenbeschermingsorganisatie WildAid Thailand. Na drugs en wapens, is de handel in wilde diersoorten de meest lucratieve vorm van illegale handel. Voor de meeste regeringen heeft de bestrijding van deze vorm van criminaliteit echter geen prioriteit. Ook niet voor de Thaise regering. Daarnaast heeft het land een goede infrastructuur, wat het gemakkelijker maakt dieren naar buurlanden te smokkelen. WildAid wil dat Thailand de leiding neemt in het lanceren van een regionaal netwerk dat de handel in wilde diersoorten bestrijdt.

Een telkens terugkerend onderwerp op de CITES-agenda is de toekomst van de Afrikaanse olifant. Sinds 1989 is een internationaal verbod op de handel in ivoor van kracht, omdat stropers in nationale parken op de olifanten jaagden voor hun slagtanden. Namibië wil in plaats daarvan een jaarlijks exportquotum instellen, maar dat voorstel kan rekenen op flinke tegenstand van de Verenigde Staten. Als we de ivoorhandel weer toestaan, dan zijn de olifanten in het nationale park Garamba in Congo binnen achttien maanden verdwenen, zegt Grace Gabriel van het Amerikaanse International Fund for Animal Welfare. En dat is nog maar één voorbeeld. In andere landen zullen zich soortgelijke situaties voordoen, als we het verbod opheffen. Kenia wil in Bangkok een moratorium van nog eens twintig jaar op de handel in ivoor voorstellen. (JS/PD)