'Sire, krijgen de Congolezen een meer humane behandeling?'

Sire,

De gezamenlijke geschiedenis van België en Congo begint op 10 juni 1878 bij de ontmoeting tussen uw voorvader Koning Leopold II en ontdekkingsreiziger Henri Morton Stanley. Die geschiedenis was verre van idyllisch voor de Congolese bevolking. Zij werd het slachtoffer van barbaarse praktijken ten voordele van het koloniale ‘beschavingswerk’.

Het protest van progressieve bewegingen verplichtte uiteindelijk Koning Leopold II om ‘zijn’ Congo-vrijstaat aan België over te dragen in 1908. Wij erkennen enkele goede werken van sommige Belgen in Congo. Toch ontkent niemand dat het Belgisch koloniaal beleid onrespectvol was voor de menselijke waardigheid.

Mogen wij u erop wijzen dat de Congolese Diaspora in België het gevoel heeft dat de Koninklijke familie doorheen de Belgisch-Congolese geschiedenis amper aan de zijde stond van de Congolese bevolking? De houding van uw oudere broer, Koning Boudewijn I, was allerminst ambigue sinds zijn paternalistische toespraak op 30 juni 1960 en de Lumumba-affaire.

Uw voorganger heeft zijn best gedaan om zijn vriendschapsrelatie met Mobutu Sese Seko voorrang te geven. Nochtans was Mobutu de president van een machiavellistisch regime die Zaïre en zijn volk naar de hel bracht. Vandaag worden de wandaden uit het Mobututijdperk voortgezet onder het bewind van Joseph Kabila.

Sire, 

Precies een jaar geleden, op 21 juli, hebt u in uw jaarlijkse toespraak naar aanleiding van de Belgische Nationale Feestdag dr. Denis Mukwege van het Panzi ziekenhuis in Bukavu, Zuid-Kivu, geprezen. In hetzelfde jaar ontving deze moedige Congolese dokter de prestigieuze Internationale Koning Boudewijnprijs voor zijn uitstekend werk bij slachtoffers van seksuele verminkingen in Oost-Congo. Hoe kan de Koninklijke familie, enerzijds, de persoon eren die het leed van slachtoffers verzacht en, anderzijds, openlijk omgaan met zij die het seksueel geweld niet stoppen?

Fraude en geweld hielden Joseph Kabila aan de macht bij de verkiezingen van eind vorig jaar. Uw Koninkrijk was tegen alle verwachtingen in de enige regering van de Europese Unie die, via zijn Eerste Minister, felicitaties stuurde naar Kinshasa. De handelingen van bepaalde Belgische politici, diplomaten, journalisten en financiële lobbyisten, alsook van de leden van de Koninklijke familie, lijken deel uit te maken van een strategie om de heer Kabila te legitimeren.

Als leden van de Congolese Diaspora in België zijn we niet van plan om de bladzijde van de chaotische verkiezingen om te slaan. Wij zijn meer dan vastberaden om de Congolese bevolking te helpen in het her veroveren van haar soevereiniteit en het opnieuw in handen nemen van haar toekomst.

Sire,

Uw bezoek aan Congo in juni 2010, ter gelegenheid van de vijftigste onafhankelijkheidsviering, werd gezien als een manifeste steun aan de presidentskandidaat Joseph Kabila. Op hetzelfde moment huilden de Congolezen om de laffe moord op de prominente mensenrechtenactivist Floribert Chebeya. De publieke opinie was eveneens geschokt toen uw echtgenote, Koningin Paola, in Kinshasa een ‘blood diamond’ in ontvangst nam van mevrouw Kabila.

Uw zoon, Prins Laurent, deed er nog een schepje bovenop toen hij in maart 2011 naar Congo reisde, buiten ieder diplomatiek en protocollair kader. Hij ontmoette er stiekem president Kabila, Congolese ministers en de « Koning van Katanga » en Belgische zakenman Georges Forrest.

Deze maand was het de beurt aan uw oudste zoon, Prins Philippe, om Kabila te vleien. Op 2 juli zat uw troonopvolger naast de heer Kabila voor de onafhankelijkheidsplechtigheden in Burundi. Kabila’s lach was in schril contrast met de humanitaire en veiligheidscrisis in Oost-Congo. Het hevige protest rond zijn betwiste herverkiezing, kon prins Philippe blijkbaar niet weerhouden om glimlachend naast een persoon te zitten die meer en meer ‘infréquentable’ wordt binnen de internationale gemeenschap. Bovendien beschouwt de meerderheid van de Congolese burgers het regime in Congo als een rem op democratisering, respect voor fundamentele mensenrechten, ontwikkeling en herstel van de staatsautoriteit en de veiligheid over het hele grondgebied. Behoren rechtsstaat, democratie en mensenrechten minder tot de taal van uw Koninkrijk dan ‘business’?

Sire,

Op een moment waarop de Belgische media en royaltyspecialisten vaker uw opvolging ter sprake brengen, vragen leden van de Congolese Diaspora in België u en uw familieleden om een meer humane houding aan te nemen tegenover de bevolking uit de voormalige Belgische kolonie. Wij willen de stem dragen van die stemloze bevolking waarvan de rechten en de vrijheden dagelijks bespot en onderdrukt worden door het repressief regime in Kinshasa. De Congolese bevolking hoopt oprecht dat uw Koninkrijk zich op een dag meer zal bekommeren om haar lot dan dat van enkele Belgische privébelangen in Congo.

De geschiedenis en de toekomst zullen oordelen over de handelingen van uw dynastie en dat van uw regeringen ten voordele van de Congolese bevolking.

Uwe Majesteit, wij wensen de Koninklijke familie een schitterende Belgische Nationale Feestdag, alsook een goede ontvangst van deze brief.

Hoogachtend

Leden van de Congolese Diaspora in België; Patrick N’Siala Kiese (Antwerpen), Rina Rabau Nkandu (Anwerpen), Monique Kakonga Bisombe (Antwerpen), Jean-Jacques Wondo Omanyundu (Oost-Vlaanderen), Laurent Mutambayi (Brussel), Désiré Magbunduku (Brussel), Momi M’Buze (Henegouwen)