Filipijnse arbeiders willen niet meer geëxporteerd worden

Nu de Filipijnse verkiezingen achter de rug zijn, hoopt Migrante dat de nieuwe regering de nijpende situatie waarin veel migrantenwerkers zich bevinden zal aanpakken. De organisatie zou graag zien dat de overheid zich niet langer richt op het exporteren van arbeid, maar in plaats daarvan de lokale werkgelegenheid probeert te stimuleren.

Export

Bijna een tiende van de Filipijnse beroepsbevolking werkt in het buitenland. Daarmee is het land meteen een van de grootste exporteurs van arbeid. De uitstroom van Filipijnse arbeiders begon in de jaren zeventig, toen er in het Midden-Oosten dringend behoefte aan arbeidskrachten voor de olievelden was. Sindsdien is het aantal arbeiders dat uit de Filipijnen wegtrekt alleen maar toegenomen. In 2009 vertrokken bijna anderhalf miljoen Filipijnen naar het buitenland. Het gebrek aan banen op de Filipijnen, de lage lonen en de slechte arbeidsomstandigheden in het land zijn de belangrijkste redenen voor de migranten om te vertrekken.
De Filipijnse overheid profiteert van de migrantenwerkers, deels door een aantal verplicht gestelde betalingen, maar voornamelijk door de sommen geld die de migranten naar de familie thuis sturen. In 2009 ging dit volgens cijfers van de Filipijnse Centrale Bank om een bedrag van bijna 13 miljard euro, ongeveer 10 procent van het Filipijnse bruto nationaal product.

Problemen

Volgens Garry Martinez, een van de bestuursleden van Migrante, zijn veel migrantenwerkers in het buitenland in de problemen gekomen. Uit cijfers van Migrante blijkt dat ongeveer vijfduizend Filipijnen  in buitenlandse gevangenissen vastzitten. Ongeveer zestig van hen hangt de doodstraf boven het hoofd. Ook krijgt de organisatie dagelijks meldingen van overleden migrantenwerkers, waarbij geen onderzoek gedaan is naar de doodsoorzaak.
Migrantenwerkers die van een misdaad beschuldigd worden, krijgen vaak niet de behandeling waar ze recht op hebben. Migrante kent meerdere gevallen waarbij getuigenverklaringen onder grote druk werden afgedwongen. Daarnaast wordt in veel gevallen contact met de Filipijnse ambassade geweigerd en wordt de gevangenen geen juridisch advies aangeboden. Ook taalbarrières en culturele verschillen zijn een belangrijk probleem.
Bert Manayo, woordvoerder van het Secretariaat voor Migranten en Arbeiderszaken, legt uit dat het lastig is om iets voor de gevangen arbeiders te doen. Het secretariaat heeft weliswaar als taak om de migrantenwerkers juridische ondersteuning te bieden, in de praktijk zijn de mogelijkheden volgens Manayo beperkt. De onschuld van de arbeiders is moeilijk vast te stellen en veel van de migrantenwerkers hebben zich daadwerkelijk laten verleiden door de drugsindustrie.