FAO: "Eet meer insecten"

Met dat doel voor ogen organiseerde de FAO in februari een workshop in Chaing Mai in het noorden van Thailand, onder de titel “Bosinsecten als voedsel: de mensen bijten terug.” “We wilden vooral ervaringen uitwisselen tussen de verschillende landen en culturen waar insecten uit het bos worden gegeten”, zei FAO-bosbouwingenieur Patrick Durst op de radio van de VN, “Uiteraard hebben we ook oog voor de ecologische aspecten en de voedselveiligheid.”

Durst zei niet goed te weten hoeveel miljoenen mensen in de wereld voor hun voeding afhankelijk zijn van insecten. Wel geweten is dat in Afrika minstens 527 soorten insecten worden gegeten in 36 verschillende landen. In Azië staan insecten op het menu in 29 landen, op het Amerikaanse continent in 23 landen.

De meeste eetbare insecten komen uit vier grote groepen: 1. kevers; 2. mieren, bijen en wespen, 3. sprinkhanen en krekels, 4. vlinders en motten. De meeste insecten bevatten evenveel proteïnen als vlees of vis, meer nog als ze worden gedroogd. Sommige insecten die vooral in een larvaal stadium worden gegeten zijn bovendien rijk aan vetten, vitaminen en mineralen.

Wonderrups

Een goed voorbeeld zijn de rupsen die in de bossen van Centraal-Afrika worden gegeten. Honderd gram gedroogde rups bevat 53 gram proteïnen, 15 procent vet en 17 procent koolhydraten. De energiewaarde bedraagt ongeveer 430 kilocalorieën per honderd gram. Afhankelijk van de soorten zijn de rupsen rijk aan kalium, calcium, magnesium, zink, fosfor en ijzer en bevatten ze talrijke vitaminen. Honderd gram insecten volstaan vaak om te voldoen aan de dagelijkse behoefte aan de respectievelijke mineralen en vitaminen.

“Omwille van hun hoge voedingswaarde worden de rupsen in sommige streken tot een soort meel gemalen om als een pasta toe te dienen aan kinderen die ondervoed zijn”, zegt bosbouwexpert Paul Vantomme van de FAO. “In tegenstelling tot wat velen denken, worden de rupsen niet alleen gegeten in geval van nood, maar zijn ze een integraal onderdeel van het lokale dieet, in functie van de seizoenen. Ze gelden als ware lekkernij.”

De rupsen worden ook op kleine schaal geëxporteerd naar de Centraal-Afrikaanse diaspora in België en Frankrijk. België importeert volgens het onderzoek van Vantomme 3 ton gedroogde rupsen per jaar voor een bedrag van ongeveer 35.000 euro.

Op de conferentie in Chiang Mai ging het er vooral over informatie uit te wisselen over eetbare insectensoorten, de planten waarop ze leven en de manieren waarop ze kunnen worden bewaard, getransporteerd en gecommercialiseerd. De bedoeling is om tot duurzame modellen te komen om, zonder bomen te kappen, de voedingsrijkdom van het woud te exploiteren, ook al hebben de beestjes in kwestie zes poten of meer.

Werken in de insectensector

Het eten van insecten is volgens de FAO ook een commercieel interessant gegeven. Als de insecten worden geplukt in het woud is dat arbeidsintensieve en seizoensgebonden handarbeid die een extra inkomen kan verschaffen aan vrouwen en kinderen op het platteland. Je hebt er geen beginkapitaal voor nodig en de opbrengst kan worden verkocht op lokale markten.

Een stapje verder zijn de boerderijen zoals die bestaan in de buurt van Chiang Mai in het noorden van Thailand, waar onder meer bamboewormen en krekels worden gekweekt voor menselijke consumptie. In Thailand worden meer dan 200 soorten insecten gegeten en de kraampjes met gefrituurde insecten zijn er een vertrouwd zicht in het straatbeeld.

FAO-specialist Durst is ervan overtuigd dat met de juiste marketingtechnieken het publiek voor insecten aanzienlijk kan worden vergroot. “We moeten afstappen van het idee dat insecten onappetijtelijk zijn. In realiteit zijn ze erg voedzaam en, afhankelijk van de manier waarop ze worden klaargemaakt, bijzonder lekker.”