Europa in Senegalese wateren

Heeft de intrekking van die licenties al enig effect?

Raoul Monsembula: Drie maanden na de intrekking waren de resultaten voor de ambachtelijke visvangst buitengewoon. Het is niet dat vissen in drie maanden regenereren, maar het gaat om vissen die van het zuiden van Marokko naar Guinee-Bissau migreren. Normaal gezien onderscheppen de grote boten dieper op zee die allemaal. Het spreekt vanzelf dat als die schepen er niet meer zijn, dat een voelbaar verschil oplevert in de netten van de niet-industriële vissers.

Is dat voldoende om de sector te redden?

Raoul Monsembula: Er zijn nog heel wat uitdagingen. Zo moet er aan de visserijwet gesleuteld worden, maar het probleem in Senegal is dat de visserij er eerst en vooral gezien wordt als handel en de technische en wetenschappelijke aspecten worden verwaarloosd. Visvangst gaat om gemakkelijk geld dat onmiddellijk binnenstroomt. Het wetenschappelijk onderzoek staat sinds enkele jaren bijna op nul in Senegal. Niemand kan dus met zekerheid zeggen wat de exacte visvoorraad in onze territoriale wateren is. Tijdens onderhandelingen weet het ministerie dus niet eens wat het te koop aanbiedt.

Wat is de rol van de Europese Unie in de Senegalese visserij?

Kleine schepen mogen in Europese wateren vissen, terwijl de grote boten elders heen worden gestuurd.

Raoul Monsembula: De EU heeft een leger experts en onderhandelt als een unie tegenover een klein land als Senegal. Als de EU werkelijk eerlijke overeenkomsten wil sluiten, dan moet ze haar onderzoekers naar hier sturen. Een ander probleem is dat het Europese gemeenschappelijke visserijbeleid onderscheid maakt tussen de Europese wateren en de andere. In de eigen wateren zijn de quota’s bijna helemaal overschreden, er blijft misschien zo’n twintig procent over. Kleine schepen mogen daarom in Europese wateren vissen, terwijl de grote boten elders heen worden gestuurd. Bovendien halen die schepen ook heel wat andere vissoorten naar boven dan die waar ze op mikken. Na selectie dumpen ze die dood terug in zee, terwijl de kustbewoners precies op deze vissen rekenen voor hun voedselzekerheid en werkgelegenheid. Momenteel is de EU dit beleid aan het herzien, maar tot nog toe hebben wij er bij Greenpeace geen goed oog op.

Zijn er geen initiatieven op Afrikaans niveau?

Raoul Monsembula: In de komende maanden gaan wij zwaar lobbyen bij ECOWAS en de Afrikaanse Unie om van visvangst een regionale materie te maken. De EU heeft dat al begrepen, ook wij moeten nu afdwingen dat wanneer iemand een visserijakkoord met ons wil tekenen, dat op het niveau van de unie gebeurt. Zo kunnen we op voet van gelijkheid opereren