De dagen korten en de kalender vordert. Vreest u de komst van Kerstmis, of kan u niet genoeg krijgen van de kunstsneeuw? Geert van Istendael neemt alvast het kerstmenu met u door en stelt tot zijn horreur vast dat lieden met allesbehalve vredelievende motieven zijn lievelingsfeest dreigen te kapen. Maar zingt u intussen gerust uit de maat en naast ...

‘Pomp spaargeld in economie’ kopt de krant De Morgen (13 november). Topadviseurs van de regering zouden graag aan zo’n pomp gaan staan. Ze willen 'slapend kapitaal activeren'. In België is er enorm veel kapitaal dat gelukzalig ligt te maffen. Tweehonderd dertig miljard.

Op 14 oktober leek België samen te vallen, niet met Vlaanderen, maar met tStad. Een paar dagen later ontdekte men boven de lijn Kortrijk-Sint-Pieters-Voeren dat zich vreemde taferelen afspeelden in de hoofdstad van Vlaanderen. In Brussel dus. 

Vlamingen worden geboren met een baksteen in de maag en die tumor groeit uit tot een beest op vier wielen waarmee we weg van en terug naar die bakstenen rijden. Geert Van Istendael is bereid een monument op te richten voor wie dat beest kan verslaan.

Het is allemaal begonnen in de muziekles. Wij kregen geen notenleer maar solfège. Alles achter de solsleutel zong in het Frans. Ik bleef koppig Nederlands spreken, hoofdzakelijk uit onvermogen.

'Plotselinge opleving zal Vlaamse dialecten niet redden.' Vreemde krantenkop toch, vooral als je pas terugkomt uit Frankrijk. In dat land lijkt het er wel op dat niemand dialect spreekt. Hoogstens hoor je af en toe een komiek met l’assang du midi. 

Benno Barnard, schrijver, zou een lezing geven voor een vrijzinnige vereniging. Plaats: een aula van de Universiteit Antwerpen. Titel van de lezing: Leve God! Weg met Allah! Na nauwelijks twee minuten werd hem het spreken belet door een veertigtal aanwezigen onder de kreten van Allah Akbar.

De Arabische wereld blinkt niet altijd uit in culturele vitaliteit, maar bovendien kennen we de grote namen uit de literatuur, muziek, hedendaagse kunst en cinema niet. MO* liet de kans niet voorbijgaan toen het Moussem Festival in december de allergrootste levende dichter naar Brussel haalde.

Een mens zou de neiging hebben om een wereldwijde dag te organiseren voor vermoorde schrijvers. Bekijk de lijst die PEN gepubliceerd heeft. Ze is even indrukwekkend als bedroevend, even bedroevend als schrikbarend. Sinds de vorige dag die gewijd was aan auteurs achter de tralies, in één jaar tijd dus, werden meer dan veertig schrijvers en journalis ...

Mevrouw, meneer, ik speculeer. Ha, dat verbaast u. Ik ben toch de jongen die zo welsprekend kan schelden op de globalisering en de deregulering en de beurs. Jazeker en geen haar op mijn hoofd denkt eraan daarmee op te houden. Mijn speculatiedrift heeft twee oorzaken: mijn spaarquote en mijn behoefte om met rust gelaten te worden.