Zes maanden Tanzania, vier maanden thuis en opnieuw twee maanden Tanzania. Zo zag mijn laatste jaar er samengevat ongeveer uit. En zo’n ervaring, dat doet wat met een mens. 

De wantoestand in mijn huidig buurland is al enige tijd aan de gang, maar in de Westerse media lees ik momenteel enkel een update over het aantal doden. Ik beland als bij toeval op een conferentie voor Burundese journalisten en krijg de context die in onze mainstream media vaak afwezig blijft.

Vier dagen na de verkiezingen van zondag 25 oktober waren ook de stemmen in de verste uithoeken van Tanzania geteld. Resultaat? Dr. John Magufuli (regeringspartij CCM) wint met een meerderheid van 58,46%. De straten in Kigoma kleurden geel-groen van vreugde.

In Tanzania kan je maar beter niet doof geboren worden. De kans dat je langs de rand van de weg gedumpt wordt, is reëel. Als je ouders toch zo'n 'vervloekt' kind willen houden, zullen ze je waarschijnlijk uit schaamte binnenhouden en als huishoudhulpje inschakelen. 

Al bij mijn aankomst in Tanzania werd ik om de oren geslagen met pamfletten, nieuwsberichten en heftige discussies over de aankomende presidentsverkiezingen. De huidige president Kikwete beëindigt zijn tweede ambsttermijn en heeft officieel al aangegeven geen aanspraak te willen maken op een derde mandaat. Hiermee wijkt hij af van de tren ...